Kuyruklu şeker. Misafir şekeri de ne, yoktu bizim çocukluğumuzda. Ağır misafirlere kahve yapılırdı cezve mangala kül ateşine sürülürdü. Çay derde derman, hastalara yapılırdı. Kahvehanelerde görürdük çayı. Çocuk olduğumuz için de giremezdik kahvelere. Kasabada 18 yaşına kadar kahvehaneler yasaktı çocuklara. Sinan Osman rahmetli kapıya durur nüfus cüzdanlarına bakardı. Jandarma karakolunun emri öyleymiş. Çay 100 gr. Paketlerde 3,5 - 4 liraya satılırdı yevmiyenin 5 lira olduğu zamanda çay almak kolay mıydı ? Sabahları kahvaltıda bile yemek yenilir, sıkma sıkılır, çorba içilirdi. Kahvaltıya çay sonradan girdi bir daha çıkmamasına. Misafir şekerini kuyruklu şekerle öğrendik. Şeker genişçe bir kağıda sarılmış, iki ucu kuyruk şeklinde bükülmüş olduğundan öyle derdik herhalde. Bayramlarda çocuklara dağıtılan ve misafirlere ikram edilen kuru üzüm, kavurga, bademin yanına yeni yeni girmeye başladı misafir şekeri. O şeker çoğunlukla da akide türü gınalı kaba şekerdi. Varlıklı ailelerde bayramlık olarak bulunurdu kuyruklu şeker. Şimdiki gibi kalitesi de yoktu, çeşidi de. Çikolatayı kim bilir? 1950 li yılların ortalarında tanıştık ipli tespih gibi taneli ve nane aromalı şekerle, sorma şeker dediğimiz mat şekerle, bülbüllü şekerle. Kuyruklu şekerin kağıdının içinde maniler yazılı olduğundan severek okurduk, manilerin altlarında na numara çıkar ve kader çekerdik. Kader şekeri de derdik kuyruklu şekere. Elimize geçirdiğimiz 1 kuruşları(40 para) toplar 5 tane yapınca bakkala koşardık. 5 kuruştan aşağıya şeker vermezlerdi bakkallar. Ramazan çavuş, Palli emmi, Hacıali, Kakçı Hüseyin meşhur bakkallarıydı zamanının. Şehire gidenlerin en büyük hediyeleri olurdu sorma şeker, kağıt külahın içinde cepte gelirdi. Şeker ambalaja girince şeker çeşidi oldu kuyruklu şeker. Bunlar zamanın ağız tadıydı yokların çokluğunda. Şimdi bu sayılanların hiç birisi yok. Olsa bile alan da olmaz zamanımızda. Hem kalitesiz hem de sağlıksızdı amma herkesin alma imkanı da olmadığından gözümüzde büyürdü tadı gibi. Şimdi her şey bol ve çocuklar için özelliği de yok hiç birinin. Bizim zamanımızda zor bulunanlar hala gözümüzde büyük ve kıymetli. Biz de o kıymetli muz, çikolata çeşitlerinden ikram ediyoruz çocuklara sevinsinler diye amma onlar ikram edilenlerin özlemini duymadıklarından dönüp bakmıyorlar. Kuyruklu şekeri bilmezler ki.