Hemşerimiz Ahmet Berber’in “Kâzımkarabekir Halk Kültürüne Bir Bakış” adlı ve Karaman 1999 baskılı kitabına alarak bizlere aktardığı, halk arasında namı diğer “Firik hoca” adıyla da anılır Rahmetli İbrahim Ergenekon hocamızın yazdığı ve dikkatimi celbeden şiirleri tekrar hemşerilerimle paylaşmak istedim. Arz ediyorum. SERHAT TÜRKÜSÜ Vursun davul serhatta akıncılar ileri Bulutlaşan ümitle cenk eder yeniçeri Artık gerilen yaya hedef emri verilsin Sipahi bayraktarın arzusuna erilsin. Haydi arslan Murat’ım düşüver yine öne Tanrı bizimle birdir meğerki talih döne Çek sancakçı sancağı yeşeren şu ovaya İbret dersi verelim şu kanlı Kosova’ya Allah..Allah… sesine karıştı yağız atlı Şimdi özledikleri hayat, ne kadar tatlı Kan aksın varsın Tuna, aksını versin ay’a Ebedi renk olacak çırpınan şu sancağa. O ne, cesur kumandan, şehitliğe mi erdin? Tanrı’dan böyle yazı, böyle talih dilerdin. Kanije’de çarpışan ak sakallı ihtiyar Arşa kadar anacak hatıranı bu diyar. Oyvarda Fazıl Paşa akıncılar tipisi Halâ namı dillerde “Oyvarda bir Türk gibi” “Ergenekon” Serhatta vuruşanların oğlu Kalbi millet aşkıyla, vatan aşkıyla dolu. YEŞİL DUA Ümit dalını budadım Açılsın, serpilsin diye Senin yoluna adadım Hicranımı yensin diye… Neşe toz pembe saçak, Aşka kucak açacak, Eminim ki kaçacak. Yere serilsin diye. Bahçem artık viran Nedir yeşil ne hicran? Kanar belirsiz yaram Aşka erilsin diye. Ümit dalım solacak Aşka kurban olacak Belli ele varacak Emel derilsin diye. “Ergenekon” döktü yaprak Etti artık canıma tak Söylenecek durak, durak, Yeşile erilsin diye. İbrahim Ergenekon HIDIRİLYAS Ümit gözlü Ayçiçeğim Bakını bakını vermiş Çapkınlardan gül yüzünü Sakını sakını vermiş. Hıdırilyas koku saçıp Nevruzda çiçek açıp Aşktan kaçıp süsten kaçıp Yakını yakını vermiş. “Ergenekon’um” aşka yar Geziyor diyar diyar Gönlümde tüten bahar Kapanı kapanıvermiş. İbrahim Ergenekon SULTAN NEVRUZ Gurup gurup gülüp şakıp Gider kızlar nazlı nazlı Hep melekler gökten akıp Gülüşürler nazlı nazlı Donları beyazlı, allı Belleri ebrişim şallı Çiçek açıp yeşil dallı Kokuşurlar nazlı nazlı İp atlayıp mani söyler Aşıkları yoldan eyler Dolmuş ahularla yerler Bakışırlar nazlı nazlı “Ergenekon” susuz pınar Daima kaynayıp yanar Ölen sevgiliyi anar Söyleşirler nazlı nazlı. İbrahim Ergenekon